390

Dzisiejszą akcję po prostu muszę uwiecznić (kolejna pewnie nieprędko nastąpi).

Po 2 latach postanowiłem wyjść ze strefy komfortu* i umówiłem się na seks randkę**. Nie ukrywam, bardziej interesował mnie qtas kolesia niż cała reszta.

W pewnym momencie akcja, chwila trwa, w pewnym momencie koleś 'traci siły'. Dobra to oralnie. Po chwili pyta, czy chcę przy nim skończyć.

- Że co?

- No czy chcesz przy mnie skończyć bo jak widzisz mi nie wychodzi...

- Niepotrzebuję...

W sumie to nie wiem czy czułem się zażenowany czy lekko rozbawiony.

- Aż tak ze mną źle? - pytam

- Nie, bardzo cię przepraszam, ale po prostu totalnie nie jesteś w moim typie.

Na diabła w ogóle wchodził to nie wiem, ale taki urok randki w ciemno.

Zebrał się, pojechał dodając na odchodnym "Myślę, że nasze drogi więcej się nie zejdą".

No jeśli liczył, że będę tęsknić to by się rozczarował.

Wracam do pokoju. Z szafy koteł wystawia łepek, sprawdza 'czy już bezpiecznie'.

I lampka mi się włączyła, bo byliśmy twarzami do szafy, chyba w trakcie kicia wystawiła łeb, spojrzała na kolesia i mu się totalnie odechciało...

Aż mi się przypomniała moja akcja sprzed paru lat z grubasem i jego kotem...

*mój introwertyzm i brak zaufania do ludzi zdecydowanie się nasilił w trakcie pandemii... Chyba słusznie.

**2 lata temu skończyło się tym, że kolesia odwiozłem do domu (do niczego nie doszło). Ale to osobna historia.

389

 Wszedłem przypadkiem, postanowiłem coś napisać...

Coś dobrego: mieszkam na swoim, jak to pisałem w jednym z poprzednich postów. Właścicielka po ponad  roku zabrała swoje graty z mieszkania więc mogę urządzać po swojemu. Ale powolutku, raty rosną, więc pasa człowiek musi zaciskać. 

Coś dobrego 2: chciałem kotka. I mam kotka. Rudzielca. Wziąłem go jak miał 1,5 miesiąca, więc praktycznie wychowałem. Teraz jest już nieco ponad rocznym kocurkiem. Mój mały dzikusek, przed obcymi się chowa (ale po paru minutach ciekawość bierze górę ;)) ale mizianie o 5 rano jest miłe (i obowiązkowe).

Irytuje mnie, gdy ludzie pytają "A jak tam sprawy sercowe?". Powiedziałbym, że chujowo ale z tego chuja to bym się ucieszył. Były epizody, nadzieja na coś trwalszego, ale oczywiście przyciągnąłem kolesi z problemami. I nie mówcie, że sobie wmawiam.

Teraz? Teraz mam kryzys wieku średniego i uganiam się tylko za 20 letnimi dupami. No dobra za 22 letnią. Poznaliśmy się w pracy, gdyby nie to, w życiu bym się z nim nie umówił. Gdy mu podziękowano napisałem, od słowa do słowa, spotkaliśmy się raz, drugi, trzeci w końcu u mnie. Całowanie było na 4 tej randce (po 6tej wyszło szydło z worka, dlaczego jeszcze do łóżka nie poszliśmy). 

Jakieś 3 tygodnie temu powiedziałbym nawet, że mam chłopaka ale chyba jednak nie. Ma swoje priorytety. Ja do nich najwyraźniej nie należę. Nie rozumiem tylko, dlaczego nie powie wprost "pozostańmy na stopie koleżeńskiej". Nie będę zrzędzić, parcia jakoś nie mam, zobaczę co czas przyniesie.

Ze złych rzeczy - w pandemii wyszła mi borelioza. Teoretycznie jestem z niej 'wyczyszczony' (terapia generatorem plazmowym - medycyna naturalna. Mniejsza o większość, po 2 sesjach poczułem znaczną poprawę - zniknęły stany depresyjne, znowu miałem siłę, żeby rano wstać z łóżka). Jedynie nogi od kolan w dół bolą, kiepsko sypiam i jestem zmęczony. Jak uzbieram kasę, to będę szukał pomocy.

Daję radę. Powolutku. 

Do przodu.

388

 Wielebny (tak, ciągle żyje, chociaż przyznał się, że ostatnio psychicznie z nim kiepsko) wysłał mi zdjęcie: telewizor a przed nim kot (brytyjczyk) siedzący i gapiący się w ekran z podpisem "Tak wygląda oglądanie tv gdy ma się kota".

Odesłałem mu foto laptopa, z iqosem przed monitorem i podpisem "Tak wygląda oglądanie gdy jesteś samotny".

Polecam "Gambit Królowej" na Netflix 

387

 Dawno mnie tu nie było.

Ale muszę z siebie coś wyrzucić. Coś dobrego. A przynajmniej mam nadzieję.

Za chwilę jadę podpisać umowę kredytową na mieszkanie.

I boję się w chuj. Na 25 lat, samemu...

Ale będę przynajmniej na bankowym... znaczy się - 'na swoim' :)

Przerażająca wizja....

386

Nie mam problemu z pokazaniem swojej twarzy na profilach randkowych.

Gdzieś tam, dawno temu, pisałem, jak mnie irytują ci wszyscy 'dyskretni', nie będę znowu o tym pisać.

Jest jeden portal, na którym nie mam twarzy (przynajmniej nie dla wszystkich).

Ludzie lajkują mojego fiuta, moją dupę i całą resztę.

Ale tam gdzie mam widoczną twarz, gdzie szukam kogoś 'żeby był' cisza.

Ostatnio wyrwałem stomatologa na pokemony. Zaprosiłem na drugi dzień na kawę. Ot delikatnie mnie podrywał, co mi tam, milutki był, skorzystałem. Może nieco w akcie desperacji, bo brodaty, lekko miśkowaty to nie mój typ.

Szkoda tylko, że chodziło mu o moją dupę. 

Jakoś tak dziwna jest myśl, że moja dupa ma większe powodzenie od mojej mordy i intelektu.

385

Stało się. Przyszedł czas na zmiany. Rzadko się na nie decyduję ale jak już to lecę hardkorowo.

Etap Warszawy za mną. Po roku ciśnięcia kożelanki szefowej, przekonała Prezesa, żeby kogoś zatrudnił na stałe. Jak tylko zadzwoniła powiedzieć, że jest zgoda złożyłem wypowiedzenie.

4 października opuściłem Warszawę.

- Ale tak za 6 m-cy to odpoczniesz już? - pyta szefowa

- Chyba cię pogięło. Rok to minimum.

Z Wawy do domu już nie wróciłem. Tzn wróciłem, ale do nowego. Wyprowadziłem się od mamusi.

Mała awantura była (głównie chodzi o fakt, że płacę za wynajem obcemu i w ogóle to po co, tak ci źle tutaj?), ale jakoś się pogodziła. 

Pralki nie mam, więc i tak jeżdżę, żeby miała co robić... 

I przy okazji zabrać słoiki ;)

Poza tym czuję się zajebiście. Dopiero zdałem sobie sprawę, jak mnie te wyjazdy do Wawy obciążały psychicznie.

Trochę szkoda, że z paroma osobami nie będę miał się okazji już spotkać tak często jakbym chciał. Ale ogólnie to mi nie szkoda. Więcej złych wspomnień, więcej rozczarowań. Trzeba iść na przód.

A za rok? Kto wie, co będzie za rok...

Tylko kotka do szczęścia brak ;)

384

Nie lubię tych chwil

gdy dopada mnie poczucie beznadziei i osamotnienia

i nie wiem co z tym zrobić.

Ustaw jakiś status na fejsbuku a zleci się stado ciekawskich sępów, którzy na co dzień mają wyjebane.

A ten jeden i tak się nie zapyta...